اطلاعات پایه و عمومی عکاسی(اگر با دوربین دیجیتال عازم سفری ...)

اگر با دوربین دیجیتال عازم سفری ....... دلایل متعددی برای به کارگیری یک دوربین عکاسی دیجیتالی وجود دارد . اولین و مهم ترین آنها ، مشاهده سریع کیفیت عکس های گرفته شده ، آگاهی از چگونگی کار و بررسی ضرورت تنظیم دستگاه ، تغییر شیوه و یا عکسبرداری مجدد است . اگر از کودکان عکس می گیرید ، نشان دادن عکس ها به آنها در LCD دوربین ، حکم یک برگ برنده را دارد که می تواند آنها را به عنوان مدل ، مشتاقانه در مقابل دوربین شما گرد آورد . اگر به پست الکترونیکی دسترسی داشته باشید ، قادر خواهید بود تصاویر خود را در حالی که هنوز در سفر هستید ، برای فامیل و دوستان خود ارسال کنید . بسیاری از دوربین های دیجیتالی امکان فیلمبرداری کوتاه مدت و ضبط جملات بر روی عکس را که بهترین روش برای به خاطر سپردن لحظات و رویدادهای با اهمیت است ، فراهم می سازند . عبور فیلم های عکاسی از زیر دستگاه های اشعه X در ترمینالهای مسافری معمولا برای عکاسان نگران کننده است ، زیرا ممکن است باعث آسیب دیدن فیلم شود . اما دوربین های دیجیتالی این نگرانی را برطرف می کنند . با این حال یکی از نکات منفی این دوربین ها که کمتر به آن اشاره می شود ، جاگیر بودن وسایل جانبی آنها از قبیل کارت های حافظه ، خواننده کارت ها ، کابل ها و باتری هاست . البته با انتخاب دقیق وسایل و برنامه ریزی صحیح درباره وسایل مورد نیاز عکاسی در سفر ، می توان آنها را تا حد لزوم کاهش داد . هنگام سوار شدن به هواپیما ، قطار ، اتوبوش و یا هر وسیله دیگر ، حتما دوربین و وسایل جانبی آن را همراه خود ببرید ؛ به این ترتیب هم از آسیب دیدن یا گم شدن آنها در قسمت بار جلوگیری کرده اید و هم اگر صحنه یا اتفاق جالبی رخ دهد ، آماده ثبت آن خواهید بود . یک روش مناسب برای برنامه ریزی ، مشخص کردن نوع عکس ها ، ذخیره سازی و بررسی وسایل مورد نیاز است . برای عکاسی ، علاوه بر دوربین ، باتری و شارژ، داشتن چند کارت حافظه ، نگرانی از بابت کمبود فضا برای ذخیره عکس ها را از بین می برد . اگر یک وسیله ذخیره سازی قابل حمل و یا یک کامپیوتر کیفی به همراه دارید ، می توانید عکس های گرفته شده در طول روز را روی آن ذخیره کنید و یا حتی پس از هر بار عکس انداختن این کار را انجام دهید . در غیر این صورت ، باید از کارت های حافظه خود به نحو احسن استفاده کنید و تمامی تصاویر عکاسی شده در طول سفر را در آنها ذخیره کنید ، چون ممکن است یافتن کارت های اضافه در نقاط دور افتاده مشکل و قیمت آنها گران باشد . بررسی سریع تصاویر در LCD دوربین می تواند در تشخیص عکس های زائد و جدا کردن آنها کمک کند . البته LCD نمی تواند به تنهایی عاملی تعیین کننده برای نگهداشتن یک تصویر در کارت حافظه دستگاه باشد . مزیت دیگر به همراه داشتن یک وسیله ذخیره سازی قابل حمل و یا کامپیوتر کیفی در سفر ، امکان اتصال آن به دستگاه تلویزیون و نمایش عکس ها است . چه برای دیدن اقوام سفر کرده باشید و چه یک پروژه عکاسی داشته باشید ، یکی از مراسم رایج در آخرین شب اقامت ، نمایش عکس های گرفته شده در طول سفر است . هر عکاس در طول سفر باید به خاطر داشته باشد که همراهان و میزبانان از دیدن تصاویری که خود در آن حضور دارند ، خوشحال خواهند شد . حتی اگر دلیل واقعی سفر شما ، عکاسی از طبیعت و شهر و خیابان بوده باشد ، حتما تعدادی عکس از همراهان خود بگیرید . این کار سفر را برای همه پر نشاط خواهد ساخت . اگر تصمیم گرفتید کامپیوتر کیفی خود را به همراه ببرید ، دقت کنید هارد دیسک فضای کافی برای ذخیره تمام عکس ها را داشته باشد . در ضمن از متناسب بودن آداپتور آن با کارت خوان حافظه اطمینان حاصل کنید . اگر قصد دارید یک کامپیوتر کیفی جدید خریداری کنید ، بهتر است نوعی را انتخاب کنید که دارای یک شیار کارت توکار متناسب با مدل دوربین عکاسی شما باشد. کامپیوتر کیفی ، نه تنها وسیله ای ایده آل برای ذخیره و بررسی عکس ها است ، بلکه برای نمایش آنها به دوستان و فامیل نیز مفید است . در صورت نیاز به کامپیوتر کیفی جدید ، مدل های کوچکتر و سبک تر را که دارای باتری اضافی هستند ، انتخاب کنید ؛ به خصوص اگر قصد انجام سفرهای هوایی را دارید . کامژپیوترهای کیفی چند رسانه ای با صفحه نمایش 17 اینچی ، حجیم و جاگیر هستند و معمولا باتری آنها تنها یک تا دو ساعت کار می کند . این در حالی است که کامپیوترهای کیفی با صفحات نمایش 14 یا 15 اینچی ، قابلیت های چند رسانه ای بالاتری داشت و عمر باتری شان نیز طولانی تر است . صفحات نمایش مستطیلی شکل در کامپیوترهای کیفی ، برای استفاده در هواپیماها مناسب تر از صفحات نمایش مربع شکل هستند ، چرا که جای کمتری می گیرند . دسترسی به یک آداپتور برق در هواپیما بسیار مفید است اما تعداد کمی از هواپیماها دارای چنین پورتی هستند . بهره گیری از کامپیوترهای کیفی حاوی درایو ضبط کننده CD یا DVD و همچنین وجود چند دیسک خام در طول سفر ، امکان تهیه نسخه های پشتیبان از عکس های گرفته شده را فراهم می سازد. این نسخه ها ، در صورت خرابی و یا سرقت کامپیوتر ، حکم کیمیا را پیدا خواهند کرد . به همراه بردن یک کامپیوتر کیفی در سفر ، حمل وسایل جانبی آن از جمله باتری اضافه و شارژر و نیز تحمل وزن آنها را الزامی می کند . اگر از زمره افرادی هستید که می توانند دشواری کار ویرایش اولیه عکس های خود را در سفر تحمل کنند ، بهتر است دوربین عکاسی دیجیتالی P-2000 شرکت Epson را خریداری کنید . این دوربین با صفحه نمایش VGA ، هارد دیسک 40 گیگابایتی و توانایی ذخیره سازی و نمایش تصاویر ، در بین انواع مشابه خود بدون رقیب است . P-2000 دارای فضای دیسک کافی برای تمامی عکاسان ، به استثنای افراد بسیار پرکار است و اجازه می دهد عکس ها را روی صفحه LCD با روشنی و وضوح خارق العاده ، مشاهده و بررسی کنید . یک کارت خوان چند قالبی در این دوربین تعبیه شده که نه تنها تصاویر را مستقیما به کامپیوتر انتقال می دهد ، بلکه می تواند مانند یک هارد دیسک عمل کرده و اطلاعات را در خود ذخیره کند . هنگامی که به ملاقات دوستان و فامیل می روید ، می توانید تصاویر دلخواه خود را در دوربین بارگذاری کرده و آنها را چه توسط دوربین و چه از طریق تلویزیون یا کامپیوتر ، نمایش دهید . مدل P-2000 حتی از قابلیت نمایش عکس های تهیه شده توسط دوربین های دیگر نیز برخوردار است. این دوربین اگر چه یک iPod  نیست ، اما می توانید توسط آن به موسیقی گوش کرده و یا تصاویر ویدئویی را مشاهده کنید . تنها نقطه ضعف مدل P-2000 ، محدودیت انتقال اسلاید از کامپیوتر به این دوربین است . اگر به نمایش تصاویر برای دوستان و فامیل بسیار اهمیت می دهید ، به فکر تهیه وسیله ای مبتنی بر Windows Portable Media Center مانند YH-999 محصول شرکت Samsung  باشید . این وسیله کوچک داررای هارددیسک 20 گیگابایتی است و می تواند به سادگی عکس ها یا تصاویر ویدئویی موجود در کامپیوتر را به نمایش بگذارد . لذت استفاده از آن با نمایش برنامه های تلویزیونی ضبط شده نیز دو چندان خواهد شد . متاسفانه این وسایل دارای کارت خوان نبوده و نمی توانند جایگزین دستگاه های ذخیره سازی قابل حمل شوند . پس از آگاهی  از وسایل مورد نیاز خود ، گام بعدی ، اطمینان از وجود منبع تغذیه کافی برای آنها است . اگر قصد سفر به خارج از کشور را دارید ، بهتر است وسایل شما دارای شارژرهایی با ولتاژ دوگانه باشد . در غیر این صورت ، ممکن است قادر به ادامه عکاسی نباشید و یا مجبور شوید شارژر دیگری برای خود تهیه کنید . اگر دارای وسایل متنوع با مارک های مختلف هستید ، سعی کنید باتری ها یا شارژرهایتان استاندارد باشد . باتری های قابل شارژAA از نظر اندازه از سایر باتری ها رایج تر است . در صورت وجود وسایلی که با این باتری ها کار می کنند ، می توانید از یک شارژر مشترک برای آنها استفاده کنید . البته برخی از وسایل نیز ممکن است به باتری های لیتیومی ( معمولی یا قابل شارژ) نیاز داشته باشند . حتما باتری های لیتیومی اضافه و یا شارژر را همراه خود ببرید، چرا که این باتری ها را در مناطق دور افتاده کمتر می توان یافت . شارژرهای رایج مانند محصولات شرکت Targus که دارای آداپتورهای مناسب برای انواع کامپیوترهای کیفی و PDAها و تلفن های همراه هستند ، معمولا از دوربین های عکاسی دارای باتری های لیتیومی پشنیبانی نمی کنند. اغلب دوربین های عکاسی دیجیتالی SLR دارای ترمینال های تغذیه اضافه هستند که امکان استفاده از باتری های AA را به جای ( و یا به همراه ) باتری های اصلی فراهم می آورند . این وسایل بار شما را سنگین تر خواهند کرد ، اما هنگام نیاز ، داشتن آنها خستگی حاصل از این بار اضافه را از تن به در می کند. یکی از دردسرهای استفاده از دوربین عکاسی دیجیتالی در سفر ، حمل انبوهی از شارژرها و کابل ها است . در این قبیل موارد ، اشتباه در اتصال شارژرها به وسایل مربوطه ، به آسانی روی می دهد و به همین دلیل نوشتن نام هر وسیله روی شارژر مربوطه روش مناسبی برای اجتناب از این اشتباه است . بستن سیم به دور شارژرها و قرار دادن آنها در یک کیسه پلاستیکی ، روش خوبی برای حمل آنهاست . بدنه شارژرها برخلاف دوربین های عکاسی ، محکم بوده و اگر در بسته بندی ‌آنها کمی دقت شود ، می توان آنها را به قسمت بار سپرد . پس از آماده کردن تجهیزات و سر و سامان دادن به امور ، برای اطمینان از وجود تمامی وسایل مورد نیاز و آگاهی از محل آنها ، دست به یک سفر کوتاه آزمایشی بزنید . اگر دوربین عکاسی خود را به تازگی خریداری کرده اید ، حتما آن را به طور کامل امتحان کنید . این کار شامل انتقال محتوای حافظه ، نمایش و چاپ تصاویر برای اطمینان از صحت آنهاست . جهانگردانی هستند که در سفرهای دور دست که شاید یک بار بیشتر در طول زندگی پیش نیاید ، دوربینی را به همراه می برند که تا به حال از آن استفاده نکرده و یا حتی آن را به دست نگرفته اند . به هر حال می توان گفت که قبل از سفر ، بهترین زمان برای تمرین و استفاده از ویژگی های دوربین عکاسی است . حتی به رغم تمرین ، عده کمی می توانند تمامی قابلیت ها و عملکردهای بخش متفاوت دوربین های عکاسی و یا وسایل دیجیتالی دیگر را به خاطر بسپارند . هیچ چیز ناراحت کننده تر از این نیست که در هنگام بیشترین نیاز، نتوانید از ویژگی کوچک اما با اهمیتی مانند تایمر خودکار ، استفاده کنید . به همراه بردن کتابچه های راهنما نیز عملا زحمتی مضاعف است . امروزه اغلب شرکت ها ، کتابچه های راهنمای وسایل را به صورت فایل های PDF در اینترنت قرار می دهند . اگر کامپیوتر کیفی تان را با خود نمی برید ، حداقل می توانید CD فایل ها را لابه لای وسایلتان جای دهید تا در صورت لزوم ، آنها را در کامپیوتری در مقصد ، مرور کنید . به همراه داشتن آدرس وب سایت تولیدکنندگان نیز برای دسترسی سریع به آنها از طریق کافی نت ها ، خالی از فایده نیست . با این همه اگر امکان دسترسی به گزینه های بالا وجود ندارد ، بردن کتابچه راهنما ، بهتر از ناتوانی در استفاده از تمامی ویژگی های دوربین عکاسی است . در نهایت ، به خاطر داشته باشید که حتی اگر صرفا به قصد عکاسی سفر کرده اید ، عکاسی را برای لذت آن انجام دهید و اگر عکسی را از دست دادید و یا وسیله ای خراب شد ، ناراحت و غمگین نشوید . باید دانست که با وجود تمامی برنامه ریزی های دقیق ، مشکلات اجتناب ناپذیر هستند . اما با گذشت زمان متوجه خواهید شد که استفاده از دوربین دیجیتالی در سفر ، چه لحظات و خاطرات شیرینی برای شما ، خانواده و دوستانتان به ارمغان خواهد آورد . منبع : ماهنامه آموزشی ، پژوهشی و اطلاع رسانی وب

اطلاعات پایه و عمومی عکاسی(با چشم باز دوربین دیجیتال بخرید)

دوربین‌های دیجیتال موجود در بازار، کار انتخاب و خرید یک دوربین دیجیتال مناسب را برای خریدارانی که فرصت چندانی برای تحقیق و مقایسه مدل‌های مختلف ندارند، دشوار کرده است. فروشندگان گاهی حتی اجازه لمس و مشاهده از نزدیک دوربین‌ها را هم به مشتریان نمی‌دهند و با بی‌حوصلگی، تنها اعداد و ارقام و اصطلاحاتی را پشت سر هم تحویل مشتری می‌دهند و به او می‌قبولانند که دوربین آنها بهترین دوربینی است که در بازار پیدا می‌شود. بسیاری از مشتریان هم پول امکانات و ویژگی‌هایی را می‌پردازند که ممکن است هرگز به آنها احتیاج نداشته باشند. Megapixel مهم‌ترین عاملی که در تبلیغات تولیدکنندگان و بازار گرمی فروشندگان دوربین‌های دیجیتال به آن اشاره می‌شود،‌ عددی است که همراه با واحد مگاپیکسل نشان داده می‌شود. آنچه از آن با عنوان مگاپیکسل یاد می‌شود، در واقع تعداد پیکسل‌های موجود در هر عکس است. بسیاری از مشتریان تصور می‌کنند هر چه مگاپیکسل دوربینی بیشتر باشد، آن دوربین بهتر است؛ اما لزوماً این طور نیست. دوربینی که مگاپیکسل بالایی داشته باشد، اما کند و لاک پشتی عمل کند، تبدیل به وسیله‌ای اعصاب خرد کن می‌شود. با چنین دوربینی شما صحنه‌های زیادی را از دست می‌دهید و عکس‌هایی که می‌گیرید، اغلب چند ثانیه بعد از لحظه مورد نظر را نشان می‌دهند. مهم‌ترین نکته هنگام خرید دوربین دیجیتال نه به دوربین که به خود شما بر می‌گردد؛ عکس‌ها را برای چه کاری می‌گیرید؟ اگر عکس‌ها را فقط برای ذخیره کردن روی کامپیوتر و سی‌دی و دی‌وی‌دی می‌گیرید و از آنها در اینترنت استفاده می‌کنید، یک دوربین سه مگاپیکسلی هم کار شما را راه می‌اندازد. اما اگر قصد چاپ عکس‌ها‌یتان را دارید، موضوع فرق می‌کند و بستگی مستقیم به اندازه‌ای دارد که می‌خواهید عکس‌ها را در آن اندازه چاپ کنید. یک قابلیت دیگر عکس‌هایی که با دوربین‌های با مگاپیکسل بالاتر گرفته می‌شود، امکان انتخاب بخشی از تصویر یا Crop کردن آن است، این طوری می‌توانید تنها بخش یا بخش‌های مورد نظرتان را از یک عکس انتخاب و آن را چاپ کنید. به طور کلی، عکس‌های دارای وضوح تصویر (رزولوشن) دو مگاپیکسل را می‌توان تا اندازه 18*13 سانتیمتر، عکس‌های سه مگاپیکسلی را تا اندازه 25*20 سانتیمتر و عکس‌های 4 مگاپیکسلی را تا اندازه 40*30 سانتیمتر بدون افت کیفیت چاپ کرد. البته کیفیت عکس‌های یک دوربین، تنها به مگاپیکسل آن بستگی ندارد و رابطه مستقیمی با نوع و کیفیت سنسور حساس به نور دوربین (ccd) و لنز آن دارد. تولیدکنندگان معروف دوربین‌های دیجیتال، به ویژه آنهایی که از دیرباز در کار تولید دوربین‌های آنالوگ بوده‌اند، از حس‌گرها و لنزهای با کیفیت‌تر و البته گران‌تری بر روی دوربین‌هایشان استفاده می‌کنند و همین مساله موجب می‌شود گاهی کیفیت عکس‌های یک دوربین دیجیتال با مگاپیکسل پایین‌تر، بالاتر از عکس‌های دوربین دیگری باشد که مگاپیکسل بالاتری هم دارد. زوم چند X؟ به هیچ وجه گول اعدادی را که با آب و تاب فراوان در مورد زوم دیجیتال دوربین به شما می‌گویند، نخورید و هنگام خرید تنها به زوم اپتیکال آن توجه کنید. دوربین‌های ارزان قیمت، معمولاً امکان زوم اپتیکال ندارند. زوم اپتیکال همان بزرگ‌نمایی لنز و همراه با جلو و عقب رفتن لنز است که موجب تغییر فاصله کانونی لنز می‌شود. اما زوم دیجیتال در فاصله کانونی لنز تغییری ایجاد نمی‌کند و با هر بار زوم، بخش کوچک‌تری از سنسور دوربین برای بزرگ‌نمایی عکس انتخاب می‌شود. درست مثل این است که با استفاده از ابزار "زوم" برنامه‌های گرافیکی، روی یک عکس در کامپیوتر زوم کنیم. به همین دلیل است که عکس‌هایی که با زوم بالای دوربین‌های دیجیتال گرفته می‌شود، کیفیت مناسبی ندارد و به خصوص چاپ آنها هم چنگی به دل نمی‌زند. یک دوربین دیجیتال اتوماتیک معمولی با لنزی حدود 20-8 میلی‌متر معادل 35-120 میلی‌متر در دوربین‌های 35 میلی‌متری و زوم اپتیکال 3x یا سه برابر برای کاربران معمولی،‌انتخاب مناسبی است. اندازه، وزن وزن و اندازه دوربین‌ دیجیتال یکی از مواردی است که سازندگان دوربین‌ها در مورد آن با هم رقابت می‌کنند. دوربین سنگین و جاگیر نسبت به دوربینی که در جیب جا می‌شود، تعداد روزهای بیشتری را در طاقچه و کمد اتاق می‌گذارند. فوکوس دستی گاهی اوقات در فوکوس خودکار دوربین‌های دیجیتال، اختلال به وجود می‌آید، مثلاً مواقعی که خطوط عمودی یا افقی منظم و موازی زیادی در تصویر وجود داشته باشد در این مواقع استفاده از فوکوس دستی به کمک کاربران می‌آید. فوکوس دستی از آن دسته امکاناتی است که برخی کاربران ممکن است هرگز از آن استفاده نکنند. حافظه دوربین‌های دیجیتال معمولی همراه با 8 مگابایت حافظه داخلی یا کارتی به همین ظرفیت به فروش می‌رسند که چنین حافظه‌ای تنها گنجایش ذخیره حدود 10 عکس را دارد. بیشتر دوربین‌های دیجیتال از یکی از سه نوع حافظه  CF (Compact Flash)، SM (Smart Media) یا MS (Memory Stick) استفاده می‌کنند که فرق چندانی با هم ندارند. اگر دوربین انتخابی شما از کارت‌های حافظه CF هم پشتیبانی کند، تنوع و ارزانی این کارت‌ها هم به مزایای دوربین شما اضافه می‌شود. باتری دوربین دیجیتال یکی از پر مصرف‌ترین دستگاه‌های الکترونیکی است که با باتری تغذیه می‌شود. باتری‌های مورد استفاده در دوربین‌ها، انواع مختلفی از قبیل NICD, NIMH و Lilon یا باتری‌های قلمی و نیم قلمی معمولی است. بعضی از دوربین‌ها تنها از باتری‌ها و شارژرهای اختصاصی خودشان استفاده می‌کنند که گران قیمت و کمیاب و بعضاً نایاب هستند. بهتر است دوربینی را انتخاب کنید که از باتری‌های قلمی قابل شارژ معمولی هم پشتیبانی کند. اگر باتری و شارژر دوربین انتخابی شما اختصاصی خودش است، تحقیق کنید که آیا نمایندگی‌ها و دفاتر خدمات پس از فروش این دوربین، باتری آن را به طور مجزا می‌فروشد یا نه. فیلم و صوت بعضی از دوربین‌ها می‌توانند فیلم هم بگیرند، اما کیفیت فیلم آنها و همچنین مدت زمان فیلمی که بر روی کارت حافظه ذخیره می‌شود ممکن است خیلی مورد استفاده شما نباشد. اگر دوربین فیلم‌برداری خانگی دارید، این قابلیت دوربین‌های دیجیتال زیاد به دردتان نخواهد خورد. منوها و تنظیمات محل قرار گرفتن کلیدها و طراحی منوی تنظیم دوربین موضوع مهمی است. آیا تنظیم رزولوشن، زوم، فلاش، دیافراگم و مشاهده و مرور عکس‌های گرفته شده در دوربین انتخابی شما به راحتی و سریع انجام می‌شود؟ White balance به طور ساده، وایت بالانس یا "تراز سفیدی" مشخص می‌کند که در یک تصویر، چه چیز سفید و با توجه به آن، چه چیزی سیاه کامل است. با توجه به مشخص شدن این دو رنگ آن گاه رنگ‌های طیف میان این دو رنگ مشخص می‌شود. به همین دلیل است که مثلاً عکس‌هایی که داخل یک اتاق و با نور معمولی یک لامپ تنگستن یا مهتابی گرفته اید، ممکن است زرد یا آبی به نظر بیاید. دوربین‌ها حالت‌های مختلف وایت بالانس در محیط‌های نوری مختلف را از هوای آفتابی و ابری تا زیر نور لامپ مهتابی، فلاش و تنگستن گرفته به طور پیش گزیده در خود ذخیره دارند. اما آنهایی که امکان تنظیم وایت بالانس دستی یا Custom را هم عرضه می‌کنند، کامل‌تر و بهترند. مانیتورهای LCD حالا دیگر تمام دوربین‌های دیجیتال دارای صفحات LCD هستند که برای نمایش هم زمان تصویر یا مرور عکس‌های گرفته شده به کار می‌رود. برخی از آنها زیر نور شدید آفتاب یا لامپ کارایی چندانی ندارد و برخی هم هنگام نمایش تصویر، از بغل دچار اعوجاج می‌شوند. LCDهایی که می‌توان آنها را با زاویه چرخاند، به گرفتن عکس‌های خلاقانه از زوایای مختلف کمک می‌کند. منظره‌یاب اپتیکی (Optical Viewfinder) هم، هرچند که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما مواقعی که باتری دوربین در حال ته کشیدن است، استفاده از آن و خاموش کردن LCD می‌تواند کارساز باشد. مدهای عکاسی آماده مدهای آماده، نظیر پرتره، ورزشی، منظره، شب و ماکرو، به عکاسان مبتدی امکان گرفتن عکس‌های بهتر با تنظیمات مناسب‌تر می‌دهد. در این حالت‌ها، دوربین به طور خودکار برای عکس‌برداری در شرایط انتخاب شده، آماده می‌شود. مدهای اولویت شاتر و دیافراگم و جبران نوری از جمله کاربردی‌ترین مدهای آماده دوربین‌هاست. ISO در دوربین‌های آنالوگ، تغییر ISO یا حساسیت فیلم به نور، تنها با تعویض فیلم مقدور بود. اما در دوربین‌های دیجیتال به راحتی با تغییر ISO می‌توان حساسیت به نور را کم و زیاد کرد. این قابلیت به ویژه هنگام عکاسی بدون فلاش در محیط‌های کم نور کارایی دارد. همانند فیلم ها که با حساسیت‌های مختلف نوری عرضه می‌شود، در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال هم شما می‌توانید ISO مجازی آنها را برای افزایش حساسیت دوربین جهت عکاسی در نور کم تنظیم کنند. داشتن ISO قابل تنظیم برای شرایطی که فلاش مناسب یا کارآمد نیست، ضروری است. امکان نصب فلاش خارجی اگر فلاش کوچک و داخلی دوربین نیاز شما را برطرف می‌کند و برنامه‌ای برای استفاده از فلاش‌های خارجی بر روی دوربین‌تان ندارید، می‌توانید از امکان و قابلیت نصب فلاش خارجی روی دوربین‌تان صرف نظر کنید. تاخیر شاتر بعضی از دوربین‌های دیجیتال زمان نسبتاً زیادی را تا آماده شدن برای گرفتن عکس بعدی تلف می‌کنند. این مشکل را تنها با امتحان دوربین مورد نظرتان می‌توانید امتحان کنید؛ البته اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید و به فروشنده‌ای برخورد کنید که اجازه دهد به دوربین داخل ویترین مغازه‌اش دست بزنید.

اطلاعات پایه و عمومی عکاسی(معرفی فایلهای تصویری درعکاسی دیجیتال)

فرمت های فایل عکاسی  در چند سال گذشته، دوربین های عکاسی دیجیتال از اسباب بازی های دیجیتال به ابزاری تکامل یافته تبدیل شده اند که انقلابی را در دنیای عکاسی به وجود آورده است. از همین روست که این شگفتیهای دیجیتال انواع جدیدی از اصطلاحات را در برابر میلیونها کاربر قرار داده اند. بسیاری از عکاسان – چه با تجربه و چه تازه کار – مجبور شده اند که وقت بگذارند و این اصطلاحات جدید را یاد بگیرند. اگر با فایلهای بنیادی عکاسی بهتر آشنا شوید عکسهای بهتری را می توانید تهیه کنید. فشرده سازی کامپیوترها تصاویر دیجیتالی شده را در دهها فرمت مختلف ذخیره میکنند. شاید بپرسید چرا دهها نوع فایل وجود دارد. پاسخ کوتاه آن است که نظرات سازندگان نرم افزار و تولید کنندگان سخت افزار درباره خصوصیاتی که بهترین تصاویر را به وجود می آورند اغلب متفاوت است و در نتیجه آنها روشهای متفاوتی برای آرشیوسازی عکسها ابداع کرده اند. مساله اندازه فایل نیز وجود دارد. عکسهای دیجیتال همچون سایر انواع فایل چند رسانه ای، فضای بسیار زیادی را اشغال می کنند و در نتیجه سازندگان نرم افزار باید تکنیکهائی را ابداع کنند که داده های عکسها را کمتـر می سـازد تا ذخیره سازی و استفاده از آنها را آسانتر کنند. از همین روی ، نحوه فشرده سازی داده ها Compression در موقع مقایسه فرمتهای مختلف اهمیت دارد. فشرده سازی تصاویر در دو گروه اصلی طبقه بندی شده است: فشرده سازی بی اتلاف Lossless Compression و فشرده سازی با اتلاف .Lossy Compression  فشرده سازی بی اتلاف، همچنان که از نامش پیداست، یک فایل تصویری را بدون حذف داده های آن فایل کوچک می کند – آنها اندازه فایل را به گونه ای کوچک می کنند که به نرم افزار شما امکان می دهند داده های تصویر را ، بیت به بیت بازسازی کنند تا فایل اصلی بر روی کامپیوتر شما بیاید. فشرده سازی بی اتلاف صرفا حشو داده ای در یک تصویر را کاهش می دهند. به عنوان مثال، این فرمتها پیکسلهائی را می یابند که دقیقا تون رنگ آبی یکسان را دارند و به جای چندبار ذخیره اطلاعات آن رنگ، الگوریتمهای فشرده سازی بی اتلاف، این اطلاعات را یک بار ذخیره می کنند و به جای رنگ تکراری یک علامت می گذارند. کامپیوتر شما از آن علامت های صرفه جوئی کننده در فضای ذخیره برای بازسازی تصویر اصلی بهره می گیرد. با وجود این، نظر به اینکه در کمتر تصویری تعداد موارد دارای رنگ یکسان زیاد است، روشهای فشـرده سازی بی اتلاف خیلـی کارآمد نیستند و آنها به ندرت می توانند اندازه تصویر را نصف کنند. فرمت های فشرده سازی با اتلاف در کوچک کردن اندازه تصویر بسیار بهتر عمل می کنند. علت آن است که تکنیک های فشرده سازی با اتلاف در عمل بخشی از داده های اصلی تصویر را دور می اندازند. نتیجه فایلی شبیه به تصویر اصلی، اما مقدار داده های آن بسیار کمتر از داده های تصویر اصلی است. با این همه، وقتی بخواهید یک چاپ دقیق از تصویر فشرده شده داشته باشید یا وقتی بخواهید روی بخشهائی از تصویر زوم کنید مشکل به وجود می آید؛ بدون آن داده های دور ریخته شده نمی توانید تصویر کاملا برابر اصل را به وجود بیاورید. از لحاظ کلی، فرمتهای فایلی که از فشرده سازی بدون اتلاف بهره می گیرند برای تصاویری که میخواهید چاپ شوند عالی هستند زیرا بهترین دقت را دارند و همه جزئیات ثبت شده تصویر را نگه می دارند. اما فرمتهای فایلی که از فشرده سازی با اتلاف بهره می گیرند برای کاربردهای اینترنت و ایمیل عالی عمل می کنند. اگر با فرمتهای فایل زیر آشنا باشید بهتر خواهید توانست که در مورد کارهای تصویری خود تصمیم بگیرید. پادشاهی JPEG  دوربین های عکاسی دیجیتال عکسهای خود را در سه فرمت فایل اصلی ضبط می کنند: JPEG , TIFF و RAW. این فرمتهای فایل امکانات بسیار متفاوتی دارند که باید موقع در نظر گرفتن نیازهای تصویری خود آنها را به خاطر بسپارید. یادآوری: JPEG و TIFF به ترتیب سرواژه عبارات زیر هستند: JPEG  : Joint Photographic Experts Group TIFF  : Tagged Image File Format رایج ترین فـرمت فـایل عکـاسی JPEG است که بسـط فایل < JPG.> را دارد.JPEG به JFIF نیز مشهور است که دقیق تر از اصطلاح متداول JPEG است. JFIF سرواژه عبارت زیر است: JFIF      : JPEG File Interchange Format همچنان که می بینید JFIF نام درست این فرمت است زیرا JPEG به شیوه فشرده سازی این فرمت برای صرفه جوئی در فضای ذخیره اشاره دارد. با این همه، ما برای اهداف خود در این مقاله از همان اصطلاح مشهور JPEG بهره خواهیم گرفت. چند دلـیل خـوب بـرای استقبال از JPEG وجود دارد. یک علت سازگاری آن است. فایل های JPEG تقریبا در همه برنامه های کاربردی تدوین و اصلاح تصویر، مرورگرهای وب و نشان دهنده های تصویر کار می کنند. از آن گذشته، فایلهای JPEG الگوریتم فشرده سازی ای را به کار می گیرند که می توانند فایل اصلی را 10 تا 20 بار با تضعیف کیفیت اندک فشرده کنند. JPEG یک فرمت فایل 24 بیتی است ، بدین معنی که سه بایت نماینده هر پیکسل رنگ، یکی برای قرمز ، یکی برای سبز و یکی برای آبی است. نظر به اینکه هر بایت می تواند 256 سایه متفاوت رنگ را بیان کند، برای هر پیکسل میتوان 16 میلیون ترکیب رنگی مختلف را داشت. این مقدار داده ها برای یک فایل تصویری بسیار زیاد به نظر میرسد اما JPEG ها فرمتهای فشرده سازی با اتلاف هستند.JPEG در زمان بازسازی تصویر و دور ریختن داده های غیر ضروری، داده های فایل را به مربعهای با هشت پیکسل در هر ضلع تقسیم بندی می کنند. این مربعها برای چشم غیر مسلح قابل رویت نیست ، اما هر چه یک تصویر را بیشتر فشرده کنید و هر چه بزرگنمائی را در برنامه تصویرپردازی خود بیشتر کنید این مربعها را بهتر خواهید دید. از همین روست که توصیه می شود تا جای ممکن از فشرده سازی سنگین استفاده نکنید. اکثر دوربین های عکاسی دیجیتال عکسها را به صورت فایلهای JPEG ذخیره می کنند، بدین معنی که فایلهای عکس اصلی شما پیش از آنکه آنها را به کامپیوتر انتقال بدهید تا اندازه ای فشرده می شوند. با وجود این، در اکثر موارد روی فشرده سازی کنترل خواهید داشت، زیرا تقریبا همه دوربین های عکاسی دیجیتال به شما امکان می دهند تنظیم کیفیت را ، مانند Super Fine , Fine یا Basic انتخاب کنید. همیشه از بالاترین کیفیت تصویر استفاده کنید تا فایلهای با کیفیت خوبی را برای کار روی کامپیوتر داشته باشید. اگر چنین فایلهائی خیلی سریع حافظه دوربین شما ( مانند یک کارت flash ) را پر کنند، یک حافظه با ظرفیت بیشتر بخرید. لازم است بدانید که عکاسی با JPEG بدین معناست که دوربین شما تنظیمهای وضوح، کنتراست ، اشباع رنگ، توازن سفیدی و مانند آن را بر روی تصویر شما اعمال خواهد کرد.بسیاری از دوربین های رده بالا به شما امکان می دهند این تنظیم ها را اصلاح کنید ؛ ولی دوربین های ارزان قیمت چنین امکاناتی را فراهم نمی سازند. وقتی دوربین شما تصویر را پردازش می کند و آنرا در حافظه ( کارت فلش یا رسانه ای دیگر ) با آن تنظیم های ویژه می نویسد، آن خصوصیات همواره در آنجا خواهند ماند. اگر تنظیم های نادرست را به کار بگیرید، برای درست کردن عکس مجبور خواهید شد که انواع اصلاحات را روی آن انجام دهید. RAW  یک فرمت پرطرفدار دیگر است. RAW سرواژه نیست ، یک اصطلاح دقیق است که به خروجی اصلی ای اشاره دارد که مسـتقیما از پیکسلهای قرمز، سبز و آبی ضبط شده است که حسگر Sensor)) تصویر دوربین شما را تشکیل می دهند. بر خلاف فایلهای JPEG که به عکس دیجیتالی نهائی نزدیک است ، فایلهای RAW را میتوان نگاتیوهای دیجیتال نامید؛ آنها اصلا به وسیله کامپیوتر داخل دوربین شما پردازش نمی شوند و مزایائی فراهم میسازند که آنها را در فرمتهای تصویری دیگر نخواهید یافت. سازندگان دوربین های عکاسی، نرم افزار تبدیل RAW را به همراه دوربین ارائه می دهند تا کاربران بتوانند فایلهای RAW را باز و روی آنها کار کنند. بدون این نرم افزار نمی توانید فایل RAW را تماشا یا اصلاح کنید، حقیقتی که این فایلها را برای کاربرانی بی فایده و ناکارآمد می سازد که فقط میخواهند عکس بگیرند و بلافاصله چاپ کنند یا از طریق ایمیل به دوستان خود پست کنند. از سـوی دیگـر ، فـایلهای RAW واقـعا بزرگ هستنـد. آنـها گـاهـی با یـک تکـنیک بی اتلاف اندکی فشرده می شوند ( اگر چنیـن امکانـی وجود داشـته باشد آن را در منـوی دوربین بـاید ببینید ) اما در عمل ، فایلـهای RAW اصـلا فـشرده نمی شوند ، در نتیجه اگر یک پردازنده سریع و مقادیر هنگفتی RAM نداشته باشید، وقت زیادی را باید روی کامپیوتر صرف کنید تا بتوانید این فایلها را باز کنید. عکاسان حرفه ای که از فرمت RAW بهره می گیرند این را می دانند و سخت افزار خود را مطابق با آن ارتقا می دهند. با وجود این، اجازه ندهید اندازه فایل، شما را در استفاده از این فرمت دچار تردید کند. فایلهای RAW داده های بسیار بیشتری نسبت به JPEG دارند اما در عمل فضای کمتری نسبت به فرمتهای دیگر مانند TIFF نیاز دارند و دقت بالای آنها به شما امکان می دهد چاپهای بزرگ را بدون عیوب فرمتهای بااتلاف به وجود بیاورید. از آن بهتر، فایل RAW به شما امکان می دهد اصلاحاتی در سطح پائین را پس از عکاسی روی تصویر خود به اجرا در آورید. آیا تنظیم حالت توازن سفیدی درست را فراموش کرده اید؟ آیا تنظیم اشباع رنگ را اشتباه میزان کرده اید؟ وقتی فایل RAW داشته باشید میتوانید تنظیم ها را پس از عکاسی اعمال کنید، زیرا با داده هایی کار می کنید که به وسیله کامپیوتر داخلی دوربین پردازش نشده است. Adobe. فرمت RAW باعث به وجود آمدن مسائل فراوانی میشود زیرا حتی با آنکه فایلهای RAW پردازش نشده اند، بسته به نوع دوربینی که انتخاب می کنید متفاوت هستند. هر سازنده ای دوربین خود را با نگارشی متمایز از فرمت RAW تولید می کند. گاهی، این شرکتها حتی در بین مدلهای مختلف دوربین خود از فرمت RAW مختلفی بهره میگیرند. به دلیل این مسائل، شرکت Adobe Systems فرمت Digital Negative Specification را ابداع کرد، که یک فرمت متحد برای فایلهای تصویری RAW است که بسط فایل دارند. شرکت Adobe این مشخصات را با این امید انتشار داد که ناسازگاریهای فایل RAW برای عکاسانی که با ذخیره و اصلاح هزاران عکس سروکار دارند از بین برود. فرمت Digital Negative Specification ، همچون بسیاری از فرمت های RAW اختصاصی دیگر بر بنیاد یک نگارش از فرمت TIFF است، اما اختلاف در انعطاف پذیری آن است. برای استفاده از این فرمت، می توانید فایلهای RAW خود را با استفاده از برنامه رایگان مبدل محصول Adobe به فرمت تبدیل کنید.سپس می توانید فایلهای < DNG.> خود را با استفاده از هر برنامه ای که از Digital Negative Specification پشتیبانی می کند تماشا و اصلاح کنید. ضمن عملیات اصلاح، می توانید یک فایل DNG را به یک فایل JPEG یا فرمتی دیگر تبدیل کنید. انتشار فرمت Digital Negative Specification بسیار ضروری بود چون طول عمر فایلهای نسبت به فایلهائی که در یک فرمت RAW اختصاصی ذخیره شده اند بسیار طولانی تر است. به عنوان مثال، اگر عکسی را با فرمت RAW اختصاصی یک سازنده بگیرید و آن را در کامپیوتر خود ذخیره کنید، احتمال کمی وجود دارد که پس از 10 سال بتوانید نرم افزاری پیدا کنید که آن فرمت ویژه را تشخیص می دهـد. در هر حال، اگر عکسهای RAW خود را به < DNG.> تبدیل کنید، می توانید با دهها دوربین دیجیتال طی سالها عکس بگیرید و اطمینان داشته باشید که هر برنامه پشتیبانی کننده < DNG.> در پردازش عکسها به شما کمک خواهد کرد. Digital Negative Specification مجموعه ای ثابت از قواعد نیست. این فـرمت در دوربیـنهائی که هنـوز سـاخته نشده اند نیز میتواند جای داشته باشد. حتی طوری طراحی شده است که پیشرفتهای آینده در فناوری تصویرپردازی را در نظر بگیرد، که یک دلیل دیگر این گزینه برتر است چون بهترین انتخاب برای اهداف آرشیوی بلند مدت است. TIFF برای چاپ  تعدادی از دوربین های دیجیتال به شما امکان می دهند که فایلها را با فـرمت TIFF ضبـط کنید که معمولا بسط فایل < TIF.> یا < TIFF.> را دارند. این فرمت به اندازه JPEG شناخته شده نیست ، اما اکثر برنامه های اصلاح تصویر میتوانند فایلهای TIFF را باز کنند و نمایش بدهند. TIFF چند مزیت نسبت به JPEG نیز دارد. یکی از بزرگترین مزایای TIFF آن است که از تصاویر CMYK در کامپیوترهای پی سی و مکینتاش پشتیبانی می کند ، در حالی که JPEG ها از RGB پایه پشتیبانی می کنند. به بیان ساده، تصاویر TIFF برای چاپ و انتشار حرفه ای مناسبتر از JPEG ها هستند. یادآوری: CMYK و RGB به ترتیب سرواژه عبارات زیر هستند: CMYK    : Cyan Magenta Yellow Black RGB      : Red Green Blue بسیاری از دوربینها به شما امکان می دهند که عکسهای خود را در فرمت TIFF هشت بیتی ذخیره کنید و در نتیجه از فشرده سازی مورد استفاده در فایلهای JPEG بپرهیزید. با این همه، یک دوربین با دقت بالا فایلهای TIFF بسیار بزرگی را تولید خواهد کرد که نوشتن داده ها در کارت فلش را آهسته میسازد. البته، این سخن به معنای این نیست که فایلهای TIFF اصلا از فشرده سازی بهره نمی گیرند. بسته به کاربرد، انواع مختلفی از فشرده سازی برای TIFF ها به کار می رود و اگر با انعطاف پذیری سیستم رنگی که پیشتر ذکر کردیم ترکیب شود، TIFF ها یک گزینه عالی برای امور نشر رومیزی جدی و برای کاربران پیشرفته ای هستند که دوربینهایی دارند که عکسهای RAW نمی گیرد. اما برای کاربران دوربینهای دیجیتال متوسط، TIFF ها در مقایسه با JPEG ها انتخاب ضعیفی هستند زیرا TIFF ها بسیار بزرگتر از JPEG ها هستند. یک JPEG در یک دوربین 5 مگاپیکسلی ممکن است حدود یک مگابایت از حافظه را اشغال کند. در مقابل، یک فایل TIFF فشرده نشده در یک دوربین 5 مگاپیکسلی می تواند به بزرگی 14 مگابایت باشد و دوربینی که تا حدودی فشرده سازی را به فایلهای TIFF خود اعمال می کند باز هم یک عکس تولید خواهد کرد که 6 مگابایت یا بزرگتر است. این اندازه های فایل بسیار بزرگ در بسیاری از شرایط باعث میشوند که از خیر TIFF بگذرید. کاربردها  حال که اختلاف بین فرمتهای مختلف عکاسی دیجیتال را بهتر فهمیده اید یه ذکر چند مثال می پردازیم تا به شما نشان دهیم که چگونه می توانید در بهترین حالت از این فرمتها بهره بگیرید. کاربردهای JPEG  در فرمت JPEG راحت ترین و کارآمدترین نوع فایلی است که می توانید استفاده کنید. به ویژه اگر از یک دوربین دیجیتال آهسته و کارت فلش دارای سرعتهای نوشتن آهسته بهره میگیرند JPEG بهترین انتخاب است چون دوربین آهسته، فایل JPEG را بسیار سریعتر از فایلهای JPEG و RAW ضبط می کند.دوربینهای دارای پردازنده های تصویر سریعتر نیز JPEG ها را سریعتر از انواع فایل بزرگتر ذخیره می کنند. فشردگی JPEG نیز انتقال آنها به کامپیوتر را آسانتر می سازد. 10 فایل JPEG را در مدتی کوتاهتر از همان تعداد فایل RAW میتوان به کامپیوتر انتقال داد. از سوی دیگر، پردازنده کامپیوتر شما عکسهای JPEG را سریع تر از فایل RAW یا TIFF به نمایش در خواهد آورد. با آنکه JPEGها نمی توانند کیفیتی مشابه کیفیت بسیار بالای دو فرمت دیگر فراهم کنند ، میتوانند چاپهای عالی را به وجود بیاورند به ویژه وقتی از بالاترین دقت و کمترین تنظیم فشرده سازی بهره بگیرید – چاپگرهای مرکب افشان جدید می توانند چنین عکسهائی را مستقیما از کارت فلش بخوانند و چاپ کنند. در نتیجه ، اگر فقط می خواهید گاهی چند عکسی را چاپ کنید ، از کیفیت چاپ عکس JPEG شکایت زیادی نخواهید کرد. یک نکته مهم را درباره عکسهای JPEG به خاطر بسپارید. اگر یک فایل JPEG را در یک برنامه اصلاح تصویر باز کنید و قصد داشته باشید روی یک عکس در چند جلسه مختلف کار کنید، بهتر است ابتدا آنرا در یک فرمت متفاوت مانند TIFF ذخیره کنید که از فشرده سازی با اتلاف استفاده نمی کند. یک دلیل خوب برای اینکار وجود دارد. هر بار که یک عکس JPEG را باز و از نو ذخیره می کنید، این فایل بیشتر فشرده سازی میشود. اندازه فایل خیلی تفاوت نخواهد کرد اما فشرده سازی اضافی کیفیت عکس را پائین خواهد آورد. مشابه گرفتن فتوکپی از روی فتوکپی، اگر 10 بار عمل کپی سازی را ادامه دهید، تصویر نهائی با تصویر اولیه بسیار متفاوت خواهد بود. اگر ترجیح می دهید که فرمت تصویر نهائی شما JPEG باشد، میتوانید در آخر، یعنی پس از عملیات اصلاح عکس، TIFF را به JPEG تبدیل کنید. اگر فقط گاهی میخواهید از مزایای فایلهای RAW بهره بگیرید، اما سهولت JPEG را می پسندید، به دفترچه راهنمای دوربین خود مراجعه کنید. بعضی از دوربین ها در عمل به شما امکان می دهند که یک فایل RAW و یک فایل JPEG را به طور همزمان بگیرید. این خصوصیت، فضای حافظه دوربین را زیاد مصرف میکند اما برای بعضی از عکاسان، JPEG کمک می کند که یک فایل آماده داشته باشند و بعدا سر فرصت بتوانند روی فایل RAW کار کنند. اگر قصد دارید که از عکسهای خود صرفا برای فعالیتهای اینترنتی بهره بگیرید، JPEG بهترین گزینه است اما مجبورید روی تغییر اندازه تصاویر خود کار کنید. همچنان که پیشتر گفته شد فشرده سازی سنگین باعث خواهد شد که وقتی تصاویر JPEG را بزرگ می کنید شطرنجی دیده شوند ، اما اگر اندازه JPEG را نیز خیلی کوچک کنید، باز هم اثری مشابه را خواهید دید. اگر فقط می خواهید عکسهای شما روی اینترنت خوب دیده شوند، اندازه آنها را با تنظیم 72 نقطه در اینچ dpi)) تغییر دهید که نتیجه بسیار خوبی را به دست خواهد داد. کاربردهای TIFF     فایل های TIFF ، در دوربینهای دیجیتالی کمترین کاربرد را دارند. این فایلها در عمل چاپهای عالی را برای شما فراهم میسازند اما حافظه دوربین را خیلی زود پر می کنند و به یک کامپیوتر قدرتمند برای اداره کارآمد این فایلها نیاز خواهید داشت. وقتی باید از فرمت TIFF استفاده کنید که دوربین شما تنظیم RAW را ندارد و از پیش می دانید که بالاترین کیفیت JPEG برای نیازهای شما کافی نیست. همچنین اگر بخواهید عکس برای اهداف چاپ حرفه ای تولید کنید بهتر است TIFF را در نظر بگیرید. کاربردهای RAW   فایلهای RAW همچون فایلهای TIFF ، برای کاربران دوربین دیجیتال متوسط کاربرد اندکی دارد. این فایلها به پیچیدگی TIFF ها نیستند اما آنها چند برابر تصاویر JPEG هستند، بدین معنی که فایلهای RAW دوربین و کامپیوتر شما را تا اندازه ای آهسته می کنند. با این حال، اگر قصد دارید عملیات پردازشی بعدی را بر روی عکسهای خود انجام دهید و می خواهید مهارتهای عکاسی خود را بیشتر کنید، باید با فرمت RAW کار کنید. اگر بخواهید عکسهای خود را در فرمتی آرشیو کنید که سالها کار خواهد کرد، تبدیل فایلهای RAW به DNG سازگاری بلندمدتی را برای نگاتیوهای دیجیتال شما فراهم خواهد کرد.

اطلاعات پایه و عمومی عکاسی (عکاسی دیجیتال)

عکاسی دیجیتال اکثر افراد فکر می‏کنند عکاسی دیجیتال بهترین راه عکسبرداری است،  و تکنولوژی آن نیز همواره در حال بهتر شدن است. با یک دوربین دیجیتال می‏توانید عکسی را که لحظه‏ای قبل انداخته‏اید بلافاصله ببنید و در صورت لزوم آن را اصلاح کنید. می‏توانید آن را به کامپیوتر منتقل کرده و قسمتی از آن را جدا کنید،  رنگ بندی آن را تغییر دهید،  روشنایی آن را کم و زیاد کنید و دقیقاً به همان اندازه‏ای که مایل هستید چاپ کنید و یا آن را ایمیل کرده یا در آرشیو خود نگهدارید .مزیت دوربینهای دیجیتال در انعطاف پذیری و کم دردسر بودن آنهاست و مسلماً به اتاق تاریک و مواد شیمیایی و ... نیازی نیست . امروزه بسیاری از دوربینهای دیجیتال می‏توانند با بهترین دوربینهای 35 میلیمتری از نظر کیفیت تصویری و ریز نمایی (Resolution)رقابت کنند. اولین دوربینهای دیجیتالی رزولوشن بسیار کمی داشتند و از نظر اپتیکی نامناسب بودند. به دلیل اینکه لنز دوربینهای اولیه پلاستیکی و سنسورهای آنها از نوع CMOS،  که ارزانتر هستند بود. این سنسورها در دوربینهای امروزی با CCD جایگزین شده‏اند . CMOS image sensor            با گذشت زمان،  ریزنمایی بالاتر،  در حد 640*480 پیکسل به بازار آمدند که برای ساختن تصاویر وب مناسب بوده ولی هنوز هم برای چاپ بسیار نامناسبند. بعد از آن دوربینهای مگاپیکسلی شدند. مگا به معنی میلیون است و منظور از آن دوربینهایی است که تصاویر آنها از بیش از یک میلیون پیکسل ایجاد شده‏اند . CCD image sensor هدف اصلی از ساخت دوربینهای دیجیتال :           هدف اصلی سازندگان دوربینهای دیجیتال این بوده است که رزولوشن یا دقت دوربینهای دیجیتال را به دوربینهای فیلمی برسانند. رزولوشن بالاتر به عکاس اجازه می‏دهد تا عکس را در اندازه‏های بزرگتری چاپ کند یا بتواند قسمت‏هایی از عکسهای خود را جدا کرده،  بزرگ و چاپ کند،  بدون اینکه کیفیت آن کاهش یابد . دسته بندی دوربینهای دیجیتال :            به دو دسته تقسیم می‏شوند : دوربینهای تمام اتوماتیک و دوربینهای SLR. دوربینهای دیجیتال تمام اتوماتیک: ظاهری مانند 35 میلیمتری تمام اتوماتیک دارند،  دوربینهای SLR حرفه‏ای مانند نیکون D1  لنزهای قابل تعویض،  فلاش‏های قوی و کنترلهای دستی زیادی دارند . مهمترین وجه تمایز دوربینهای دیجیتال : 1- قابل تعویض بودن لنزها 2- بدنه یا LCD قابل چرخش 3- امکان ضبط فیلم 4- کیفیت 5- میزان زوم اپتیکال سیستم اپتیکال (Optical System ) :           قلب هر دوربینی ( چه دیجیتالی و چه فیلمی ) قسمت اپتیکی آن است. اکثر دوربینهای دیجیتال دو منظره یاب ( ویزور ) دارند،  منظره یاب دیجیتال و اپتیکال .          منظره یاب اپتیکال یک لنز پلاستیکی یا شیشه‏ای است که نمای سوژه را به صورت غیر الکترونیکی نشان می‏دهد و منظره ‏یاب دیجیتال،  یک LCD است که تصویری از آنچه CCDها دریافت می‏کنند را به شما نشان می‏دهد . تفاوت منظره یاب دیجیتالی و اپتیکال :           بسیاری از دوربینهای دیجیتال، غیر SLR هستند و شما آنچه را که CCDها می‏بینند از طریق منظره‏یاب اپتیکال نمی‏بینید. منظره‏یاب اپتیکال آنها،  از سیستم ارزان قیمتی پیروی می‏کند. در این سیستم یک لنز مجزا به موازات لنز اصلی دوربین و نزدیک آن وجود دارد،  که برای کادربندی ساخته شده است .           وقتی از فاصله‏های زیاد عکس می‏گیرید،  نمایی که در لنز اصلی وجود دارد نسبت به چیزی که در لنز کوچک منظره‏یاب می‏بینید تفاوات چندانی ندارد،  ولی هر چه فاصله کمتر شود،  تفاوت تصویر آن دو نیز بیشتر می‏شود  در این مشکل که مشکل توازی یا پارالکس نام دارد،  هر چه فاصله سوژه از دوربین بیشتر باشد، نسبت اختلاف بین دو عکس کمتر می‏شود،  و این همان خطای دیده منظره یاب است . Parallax Error           یکی دیگر از مشکلات منظره‏یاب‏های اپتیکال موازی، این است که کادر آنها کوچکتر از نمایی است که عکسبرداری می‏شود. این مقدار Accuracy نامیده می‏شود که حدود 80% است البته این مشکل در SLRها وجـود ندارد. LCD یا منظــره‏یاب دیجیتال بــرخلاف منظره‏یاب اپتیکـــال،  دقیقـــاً آنـــــچه را که عکسبرداری خواهد شد نشان می‏دهد و در نتیجه بیشتر قابل اتکاست. در عین حال،  استفاده از LCD مصرف باتری شما را بسیار افزایش می‏دهد و می‏توانید در مواقع لزوم با خاموش کردن آن و استفاده از منظره‏یاب اپتیک،  مدت بیشتری از باتری خود استفاده کنید. در ضمن،  دیدن LCD ها در نور زیاد بسیار مشکل است. و این نیز می‏تواند دلیل دیگری باشد که گاهی از منظره‏یاب اپتیک استفاده کنید . باتری‏ها :          اکثر دوربینهای دیجیتال از چهار باتری قلمی AA استفاده می‏کنند و برخی دیگر از دوربینها نیز باتری‏های لیتیومی یا نیکل‏متال قابل شارژ دارند،  برخی از دوربینها همراه با آداپتور برقی فروخته می‏شوند و برخی نیز آداپتورهایی دارند که می‏توان آنها را جداگانه خریداری کرد. از جمله استفاده‏های آداپتور در زمان انتقال دادن داده‏ها به کامپیوتر است. حافظه :          در مقابل دوربینهای معمولی که از فیلم استفاده می‏کنند،  دوربینهای دیجیتال از حافظه ‏هایی مانند حافظه‏های کامپیوتر برای ذخیره عکس‏ها استفاده می‏کنند. بعضی دوربینها،  مانند ماویکای سونی،  از فلاپی دیسک یا سی‏دی به عنوان حافظه استفاده می‏کند. البته از چنین سیستم‏هایی در دوربینهای جدید استفاده نمی‏شود،  چون باعث حجیم و سنگین‏شدن دوربین می‏شوند و از آن مهمتر بسیار کند و غیر قابل اطمینان هستند .   Memory کنترل‏های دوربین :           دوربین‏ها دو سیستم کنترلی مختلف دارند. یکی کلیدهایی که روی بدنه آنها قرار دارد و دیگری عملکرد‏هایی که در منوهای آنهاست. برای تسلط بر کنترل‏‏های دوربینتان باید راهنمای آن را بخوانید و لازم است بدانید که بدون تسلط بر آنها نمی‏توانید عکس‏های فوق‏العاده‏ای بیندازید . امکانات فلاش دوربینهای دیجیتالی : 1- کاهش قرمزی چشم : در این حالت فلاش از طریق چند پیش فلاش باعث می‏شود که مردمک چشم کوچک شود و در عکس قرمز بیفتد . 2- فلاش تکمیل کننده : این نوع فلاش در مواقعی استفاده می‏شود که نور کافی وجود دارد و معمولاً نیازی به فلاش نیست و تنها برای از بین بردن سایه‏ها لازم است . 3- فلاش Rear Curtain : در این حالت فلاش در پایان زمان نوردهی روشن می‏شود و این حالت زمانی کاربرد دارد که در شب عکاسی می‏کنید و مایل نیستید که مسیرهای نور ایجاد شده توسط سوژه‏های متحرک جلوتر از آنها قرار گیرند .   مکانیزم انتقال عکس‏ها و لوازمی که نیاز دارید : 1- دوربین 2- کامپیوتر مناسب 3- باتری 4- کارت حافظه 5- نرم‏افزار ویرایش عکس 6- پرینتر          برخی از دوربینها خروجی تلویزیون دارند و می‏توانند عکس‏ها و فیلم ها را از طریق تلویزیون،  به صورت تکی یا نمایش پشت سر هم،  نمایش دهند. اگر بخواهید می‏توانید آنها را برروی نوارهای ویدیویی نیز ضبط کنید و هیچگاه از کامپیوتر استفاده نکنید .          برای اتصال به کامپیوتر،  پورت USB یا IEEE1394 را توصیه می‏کنند. این پورت‏ها کارکرد بهتری دارند. در این حالت دوربین شما تصاویر را به کامپیوتر انتقال می‏دهد. سرعت انتقال عکس‏ها به کامپیوتر در این روشها به دوربین شما نیز بستگی دارد و تمام دوربینها سرعتی برابر ندارند. دوربینهای جدید بسیار سریع شده‏اند و از این نظر با دستگاه‏های کارت خوان رقابت می‏کنند .

اطلاعات پایه و عمومی عکاسی (از فیلم تا سنسور)

هیجان و لذت دیدن عکس، در همان لحظه که گرفته مى شود، رمز نفوذ دوربین عکاسى دیجیتال در بین مردم است؛ هر چند که نقش هزینه کم، قابلیت اصلاح اشتباه با تکرار، امکان ویرایش سریع و آسان و قابلیت ارسال آسان عکس هاى دیجیتال را نباید نادیده گرفت. اما واقعاً یک دوربین عکاسى دیجیتال چیست و چگونه توانسته است در ظرف مدت کوتاهى اینچنین در میان طیف گسترده اى از عکاسان حرفه اى گرفته تا کاربران خانگى گسترش یابد؟ دوربین عکاسى دیجیتال یک دوربین عکاسى معمولى است که در آن یک سنسور نورى پیچیده جاى فیلم عکاسى را گرفته است. نور (که با باز و بسته شدن پرده شاتر در دوربین هاى اپتیکال به سطح حساس به نور فیلم مى تابید و باعث نقش بستن تصویر بر روى فیلم مى شد) در دوربین هاى دیجیتال روى سنسور نورى تابیده مى شود. این سنسور نورى پیچیده، یک شبکه از سنسور هاى نورى ریزتر است که هر نقطه از آن وظیفه ثبت نور و رنگ یکى از نقاط تصویر را بر عهده دارد. نورهاى رسیده به سنسورها در قالب سیگنال هاى الکتریکى به اطلاعات دیجیتال تبدیل مى شوند و در انتها این اطلاعات به صورت یک فایل تصویرى روى حافظه دوربین ذخیره میشوند. تاریخچه دوربین هاى عکاسى دیجیتال به زمانى باز مى گردد که اولین سنسورهاى ثبت تصاویر ابداع شد. سال ۱۹۵۱ اولین سنسور ثبت دیجیتال تصاویر در یک دستگاه ضبط ویدیویى بکار رفت. استفاده از کامپیوتر در آن زمان هنوز رایج نشده بود و این دوربین ضبط ویدیویى، تصاویر را روى نوار ذخیره مى کرد.     در طول دهه ۶۰ میلادى، ناسا اولین تلاش ها براى استفاده از سنسورهاى دیجیتال (به جاى آنالوگ) را براى ثبت تصاویر سطح ماه آغاز کرد و با گسترش کامپیوتر، براى پردازش و بهبود تصاویر دریافتى، از کامپیوتر بهره جست. استفاده دیگر ثبت دیجیتالى تصاویر در آن زمان ماهواره هاى جاسوسى بودند و تلاش در جهت گسترش این شاخه، دانش ثبت تصاویر دیجیتالى را تا حد زیادى گسترش بخشید. اختراع اولین «دوربین بدون فیلم» در سال ۱۹۷۲ به نام کمپانى تگزاس اینسترومنت ثبت شده است. در آگوست ۱۹۸۱ «مپانى سونى اولین نمونه تجارى دوربین هاى عکاسى دیجیتال را با نام Sony Mavica وارد بازار نمود. این دوربین تصاویر را روى یک مینى دیسک ذخیره مى کرد و این مینى دیسک از طریق یک دیسکخوان ویدیویى ویژه به تلویزیون و پرینتر متصل مى شد. اگرچه نمیتوان Sony Mavica را یک دوربین عکاسى دیجیتال نامید، اما در واقع این دوربین آغازگر نهضت دوربین هاى دیجیتال عکاسى بود. در اواسط دهه ۷۰ میلادى کمپانى کداک چندین نمونه سنسور حالت جامد ابداع کرد که قادر بودند نور را مستقیماًِ به تصاویر دیجیتال تبدیل کنند و در سال ۱۹۸۶ محققین این کمپانى اولین دوربین دیجیتال عکاسى با وضوح ۱.۴ میلیون پیکسل را ابداع کردند. تصاویر دیجیتال حاصل از این دوربین در ابعاد ۱۸*۱۳ سانتیمتر با کیفیت ۱۹۰DPI قابل چاپ بود. یک سال بعد کداک هفت محصول متنوع براى ثبت، ذخیره، ویرایش و انتقال تصاویر دیجیتالى وارد بازار نمود. فتو سى دى نیز اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط کداک به دنیا معرفى شد. این ابداع مصادف بود با پیشنهاد ارایه اولین سیستم استاندارد براى توصیف رنگ در کامپیوتر توسط این کمپانى. کداک یک سال بعد اولین دوربین حرفه اى عکاسى دیجیتال را از مونتاژ یک سنسور ۱.۳ مگاپیکسلى روى یک دوربین اپتیکال Nikon F-۳ تولید کرد. Apple QuickTake100 و Kodak DC40 و Casio QV-11 و Sony Cyber-Shot Digital Still Camera اولین دوربین هاى دیجیتال با قابلیت اتصال به کامپیوترهاى خانگى از طریق درگاه سریال بودند که در فاصله سالهاى ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ وارد بازار شدند.اگرچه سهم بزرگى از توسعه فناورى عکاسى دیجیتال متعلق به کداک است، اما نباید فراموش کرد که مایکروسافت و کینکو نیز با همکارى کداک نقش مهمى در توسعه نرم افزارهاى مورد نیاز براى ویرایش عکسها، تولید فتوسى دى و ذخیره اسناد تصویرى ایفا کردند. در این میان نباید نقش آى بى ام را به عنوان مبتکر اولین شبکه تبادل تصویر اینترنتى و هیولت پکارد را به عنوان اولین سازنده پرینترهاى جوهرافشان نادیده گرفت.اکنون، با توسعه فناورى عکاسى دیجیتال، وجود کامپیوتر در دسترس عموم و گسترش شبکه اینترنت، دوربین هاى عکاسى دیجیتال در همه جا حضور دارند و لحظه لحظه هاى زندگى ما را ثبت مى کنند.