سینمای مستند ( Documentary )

مستند ، فیلمی است که با واقعیات سر و کار دارد و نه با قصه ها و ماجراهای تخیلی ، و می کوشد واقعیت را چنانکه هست به نمایش بگذارد و تا حد ممکن از دستکاری در آن پرهیز کند. به همین خاطر ، این فیلم ها با آدم ها ، مکان ها ، رویدادها و فعالیت های واقعی سر و کار دارند. ارائه واقعیت در هر حال متضمن دستکاری ، انتخاب ، حذف و شکل دادن است ، به همین خاطر فیلم های مستند را باید بر اساس میزان کنترلی که فیلم ساز بر واقعیتی که ضبط می کند اعمال می دارد ، ارزیابی کرد. اما نکته ای که درباره تمام فیلم های مستند صادق است ، این است که آنها می کوشند حسی از واقعی بودن آنچه را می بینیم و می شنویم به ما القا کنند. واژه مستند را اول بار جان گریرسن ( John Grierson ) ( مستند ساز و منتقد سینما ) در نقد فیلم موانا ( 1926- Moana ) ساخته رابرت فالاهرتی ( Robert Flaherty ) به کار برد. گریرسن بعدها این واژه را معادل « برخورد خلاقه با واقعیت » گرفت و سرانجام در سال 1948 ، « اتحادیه جهانی سینمای مستند » این واژه را تصویب و آن را چنین تعریف کرد : « ضبط سینمایی هر جنبه ای از واقعیت که با فیلم برداری واقعی و بدون دستکاری ، یا با بازسازی وفادارانه و معقول رویدادها ، روی فیلم ، به هدف گسترش بخشیدن به دانش و درک مردم و ارائه مسائل و راه حل های آنان به عینی ترین و واقعی ترین صورت ممکن انجام شده باشد. ». « بخش های مختلفی از فیلم مستند ، کویانس کاتزی ( 1983 ) ، ساخته گادفری رجیو.» چون مستند به گستره وسیعی از فیلم ها قابل اطلاق است ، منتقدان و فیلم سازان عبارات هم ارز دیگری نیز به کار می برند ، برای مثال مستندهای تبلیغاتی ، مستندهای آموزشی ، مستندهای داستانی ، مستندهای اجتماعی ، مستندهای تاریخی ، مستندهای سیاسی و ... . تاریخچه ای بر فیلم مستند اساسا فیلم های اولیه تاریخ سینما را باید فیلم های مستند نامید. برادران لومیر ( Lumiere ) در شروع کارشان یک سری فیلم ساختند که همگی را از زندگی روزمره مردم تهیه کرده بودند برای مثال ورود قطار به ایستگاه ( 1895) یا خروج کارگردان از کارخانه ( 1895) . در این میان در آمریکا هم ، ادیسون و همکارانش فیلم هایی از اتفاقاتی که در محل کارشان می گذشت ، می گرفتند. همچنین در کشورهای دیگر نیز ، به محض آنکه صاحب این صنعت می شدند ، کارشان را باساخت این گونه فیلم ها آغاز می کردند. برادران لومیر این فیلم ها را وقایع اتفاقیه ( Actualites ) می نامیدند. اما سینمای مستند به معنا و مفهوم امروزی آن با فیلم نانوک شمالی ( 1922- Nanook of the North ) ساخته رابرت فلاهرتی آغاز شد. نانوک شمالی به نوعی یک مستند داستانی بود. رابرت فلاهرتی ، یک معدن شناس بود که در منطقه قطب شمال کانادا ، فعالیت می کرد. زندگی سخت اسکیموهای ساکن در آن محل توجه او را جلب کرد. او در سال 1920 به آن محل رفت تا در میان یک خانواده اسکیمو زندگی کند و از زندگی روزانه این مردم فیلم بگیرد. او پس از 16 ماه با فیلم های گرفته شده به آمریکا بازگشت ، فیلم ها را تدوین کرد و فیلمی مستند به نام نانوک شمالی به مدت 75 دقیقه فراهم کرد. این فیلم هم مورد توجه منتقدان و هم مورد توجه تماشاگران قرار گرفت. یکی از دلایل موفقیت نانوک شمالی در آن زمان بداعت و غرابت آن بود ، زیرا این فیلم نخستین آشنایی مردم معمولی با اسکیموها و زندگی آنها بود. از طرف دیگر شیوه فیلم برداری و تدوین فیلم توسط فلاهرتی ، در این فیلم منحصر به فرد و جذاب بود. نانوک شمالی به نوعی راه را برای اکران فیلم های مستند دیگری که در مورد زندگی مردم مختلف ساخته شده بودند باز کرد. موفقیت فیلم نانوک شمالی و هزینه اندک تولید آن صنعت سینمای آمریکا را بر آن داشت که به فیلم مستند بیشتر توجه کند. در همین زمان کمپانی پارامونت ( Paramont Pictures ) سفارش ساخت فیلم دیگری از این نوع را به فلاهرتی داد و دست او را در انتخاب محل و موضوع کاملا باز گذاشت. حاصل این قرارداد فیلم موانا ( 1926) بود. موانا ، مستندی شاعرانه از زندگی مردم جزایر دریای جنوب در ساموا بود. ساخت این فیلم 20 ماه به طول انجامید. فلاهرتی در این فیلم از نگاتیوهای پانکروماتیک استفاده کرد که تازه به بازار آمده بودند و به تمامی طیف های رنگی قابل دید ، حساس بودند ، همچنین او از عدسی تله فتو برای ایجاد عمق میدان ، بسیار استفاده کرد. این فیلم از سوی منتقدان تمجید شد ، اما از سوی تماشاگران عادی چندان با استقبال رو به رو نشد. بعد از این فیلم ، فلاهرتی چند مستند دیگر نیز ساخت ، اما سرانجام سیستم استودیویی هالیوود با دخالت هایش و تاکید بیش از حد بر روی ساخت مستندهای تجاری او را ناامید کرد و او نیز به انگلستان مهاجرت کرد. گرچه فیلم های فلاهرتی از پیش برنامه ریزی شده و حتی گاه تمرین شده بودند ، اما دستاوردهای درخشانی به حساب می آمدند که شیوه های مختلف زندگی را نشان می دادند و در آنها ، کار هنرمندانه و خلاقانه ای در زمینه انتخاب فضا ، کار با دوربین و ندوین به چشم می خورد. جنبش مهم دیگر در عرصه مستند سازی در دهه 20 میلادی و در شوروی جریان داشت و سردمدار آن ژیگاورتوف ( Dziga Vertov ) بود. ژیگاورتوف در 1918 ، یعنی در اوج درگیری های داخلی شوروی بعد از فروپاشی حکومت تزاری به عنوان تدوینگر حلقه های خبری ، فعالیت می کرد. ورتوف در آغاز به همین راضی بود که فیلم ها را صرفا به صورت کاربردی و مفید سر هم کند ، اما رفته رفته دست به تجربه هایی زد تا از طریق تدوین ، بر شدت بیان فیلم ها بیفزاید. از آنجا که ورتوف از طرفداران نظام جدید بود ، تجربه هایش از جانب کمیته سینمایی حکومت جدید ، حمایت می شد ، به همین خاطر ورتوف گروه کوچکی از مستندسازان جوان و علاقه مند را جمع کرد و نام گروه خود را کینو کی ( Kinoki ) ، به معنای سینما – چشم ( Cinema – Eyes ) ، گذاشت. دیدگاه اصلی این گروه بر این عقیده استوار بود که ، ابزار سینما ( منظور دوربین ) ، برای بازسازی واقعیت ، چنانکه بر ما ظاهر می شود ، توانایی مطلق دارد و دیگر اینکه ، ضرورت دارد تا این واقعیت به وسیله تدوین و بازآرایی ، به یک تمامیت بیانی و مجاب کننده برسد. ورتوف این نظریه را کینو – گلاز ( Kino – Glaz ) ، به معنای دوربین – چشم ( Camera – Eyes ) نامید و نقش مهمی در زیبایی شناسی تدوین ادا کرد. مدتی بعد از به قدرت رسیدن لنین ، یعنی در سال 1922 ، ورتوف یک سلسله حلقه های خبری – مستند ، که آگاهانه سر هم شده بودند عرضه کرد و این مجموعه را کینو – پراودا ( Kino – Pravda ) به معنای سینما – حقیقت نامید. بیست و سه فیلم سینما – حقیقت ورتوف که بین سال های 1922 تا 1925 ساخته شد ، جنبه های وسیع و گوناگون تکنیک های تجربی او را در بر داشتند. در بین آثار ورتوف ، کامل ترین و مهم ترین فیلم او مرد دوربین به دست ( 1929- The Man With A Movie Camera) است. این فیلم تمام جنبه های تدوین و کار با دوربین را که تا آن زمان در سینمای صامت شناخته شده بود به کار گرفته است ، تا زندگی در جریان طبیعی خود را در یک روز عادی در مسکو ، از طلوع آفتاب تا غروب به تصویر بکشد. بعد از فلاهرتی و ورتوف ، سرشناس ترین نام در تاریخ سینمای مستند ، جان گریرسون است. گریرسون در انگلستان فعالیت می کرد. سینمای انگلستان از همان ابتدای ظهور سینما در این کشور، توجه خاصی به فیلم های مستند داشت. گریرسون بسیار بر روی فیلم های مستند و مونتاژی شوروی ( به ویژه آثاز ورتوف ) کار کرد. او تعدادی از جوانان مشتاق را دور هم جمع کرد ، از جمله ، رابرت فلاهرتی را که به انگلستان مهاجرت کرده بود ، دعوت به همکاری کرد. آنها نهضتی به راه انداختند که آن را مستند سازی مسئولانه ( Socially Commited ) می نامیدند. گریرسون و گروهش طی ده سال در حدود سیصد فیلم عرضه کردند. فیلم های این گروه ، زندگی مردم انگلستان را به تصویر می کشید و مسائل و مشکلات اجتماعی را مطرح می کرد. در این فیلم ها ، تکنیک های چشمگیری به کار رفته است ، اما در این فیلم ها بیش از مسائل هنری و زیبایی شناختی ، جنبه آموزشی و خبری آنها اهمیت دارد. آنها همچنین در دوران جنگ ، مستندهای خوب و در خور توجهی ساختند. از جمله فیلم های مستند مهم و قابل توجه این گروه می توان به رانده شدگان ( 1929- Driifters ) ساخته جان گریرسون ، سرچشمه ( 1931- Upstream ) ساخته آرتور آلتن ( Arthur Elton ) ، بریتانیای صنعتی ( 1933- Industrial Britain ) ساخته فلاهرتی ، آواز سیلان ( 1934- Song Of Ceylon ) ساخته بازیل رایت ( Basil Wright ) و پست شبانه ( 1936- Night Mail ) ساخته بازیل رایت و هری وات ( Harry Watt ) اشاره کرد. لازم به ذکر است این گروه پر شور در دهه چهل از هم پاشید. انگلستان امروز هم یکی از کشورهای مهم تولید کننده فیلم های مستند است. چشمگیر ترین توسعه ای که از آن زمان به بعد در سینمای مستند رخ داده ، بی تردید مطرح شدن سینما – وریته ( Cinema – Verite ) در فرانسه و سینمای بی واسطه ( Direct Cinema ) در آمریکا ، هر دو در دهه 1960 بوده است. هر دوی این جنبش ها ، تحت تاثیر فیلم ها و آثار مستند تلوزیونی قرار داشتند و در شکل گیری آنها ، ورود دوربین ها و ضبط صوت های سبک ، عدسی زوم و فیلم های حساسی که در نور طبیعی هم قابل استفاده هستند ، نقش مهمی داشته است. سینما – وریته عبارتی است فرانسوی معادل سینما – حقیقت و به یک رشته فیلم های مستندی اطلاق می شود که به دوربینی سبک و قابل حمل و مضامینی خود انگیخته اتکا دارند که از پیش طرح ریزی نشده باشند. سینما – وریته عبارتی است که ژان روش ( Jean Rouch ) برای توصیف فیلم وقایع نگاری یک تابستان ( 1961) که با همکاری ادگار مورن ( Edgar Morin ) ساخته بود و آن را از اولین فیلم های سینما – وریته می دانند ، به کار برده است. اصول تئوریک و علمی سینما وریته تا حد زیادی به آثار ژیگاورتوف و تا حد کمتری به فیلم های رابرت فلاهرتی متکی است. یک تکنیک بارز در سینما – وریته ، انجام گفت و گوهای بی مقدمه و آنی برای بررسی مساله مورد نظر است. از دیگر فیلم سازان فرانسوی مطرح سازنده فیلم های سینما – وریته می توان به کریس مارکر ( Chris Marker ) و ماریو روسپولی ( Mario Ruspoli ) اشاره کرد. مهم ترین اثر تولید شده این مکتب هم اندوه و ترحم ( 1970- ) ساخته مارسل افولس ( Marsel Ophuls ) است. سینمای بی واسطه ، نامی بود که آلبرت مایزلز ( Albert Maysles ) ، مستند ساز مطرح آمریکایی ، آن را به این سری فیلم ها داد و علت این نامگذاری آن بود که ، برداشت بی واسطه ، آنی و موثق آنها را انعکاس دهد. در این گونه فیلم ها نیز مانند سینما – وریته ، برنامه ریزی قبلی و طرح ماجرایی از پیش طراحی شده وجود ندارد. مهم ترین فیلم ساز این جنبش فردریک وایزمن ( Frederick Wiseman ) است و از آثار مهم او می توان به دبیرستان ( 1968- High School ) اشاره کرد. گر چه تولید فیلم های مستند ، به خاطر عدم نمایش عمومی آنها ( زیرا تماشاگر عام ندارند و از نظر تجاری چندان موفق نیستند ) ، با اشکال رو به رو است ، اما برخی از آنها چنان تصویر تکان دهنده ای از جهان و زندگی ارائه کرده اند که اکران عمومی انها بسیار موفقیت آمیز نیز بوده است ، که در این میان می توان به فیلم بخش هارلن ، آمریکا ( 1975- Harlan County, U.S.A ) ساخته باربارا کاپل ( Barbara Kopple ) ، که درباره اعتصاب معدن چیان است ، اشاره کرد. شاید ، دیگر جنبش خاصی را در زمینه مستندسازی شاهد نباشیم ، اما در نقاط مختلف جهان مستندهای بسیار ارزنده ای ساخته می شوند که آینده فیلم مستند را کماکان تضمین می کنند ، به ویژه در سال های اخیر با پیچیده تر شدن مناسبات سیاسی ، مستندهای سیاسی طرفداران بسیاری یافته و در این بین کسی که بیش از همه به شهرت رسیده مایکل مور ( Michael Moore ) است ، به ویژه با دو مستند سیاسی اش یعنی ، بولینگ برای کلمباین ( 2002- Bowling for Columbine ) و فارنهایت 11/9 ( 2004- Fahrenheit 9/11 ) . در این میان باید از گادفری رجیو ( Godfrey Reggio ) نیز نام برد ، رجیو سه گانه درخشانی دارد به نام های کویانس کاتزی ( 1983- Koyaanisqatsi ) ، پوآک کاتزی ( 1988- Powaqqatsi ) و نوکای کاتزی ( 2002- Naqoyqatsi ) که علاوه بر برخورداری از مولفه های فیلم مستند ، در واقع فیلمی کاملا طراحی شده ، با موسیقی خاص و زیبا ، فیلم برداری و تدوین درخشان و در نهایت برخوردار از مضامین فلسفی است. مهناز نظری

ماه رجب و توصیه‌های حضرات ائمه‌ی معصومین علیهم السلام

حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم:

ماه رجب ماه بزرگ خداست و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمی‌رسد و قتال با کافران در این ماه حرام است و رجب، ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است.

کسى که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودى بزرگ خدا گردد و غضب الهى از او دور گردد و درى از درهاى جهنّم بر روى او بسته گردد.

حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام:

هر که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنّم یک ساله از او دور شود و هر که سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد.

رجب نام نَهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر هر که یک روز از رجب را روزه دارد البتّه از آن نهر بیاشامد.

حضرت صادق علیه السلام:

حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرموده اند: ماه رجب ماه استغفار اُمّت من است؛ پس در این ماه بسیار طلب آمرزش ‍ کنید که خداوند آمرزنده و مهربان است و رجب را اَصَبّ مى گویند؛ زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امّت من بسیار ریخته مى شود پس بسیار بگویید اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ.

ابن بابویه به سند معتبر از سالم روایت کرده است که گفت: در اواخر ماه رجب به خدمت حضرت صادق علیه السلام رفتم. چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود: آیا در این ماه، روزه گرفته‌اى؟ گفتم: نه والله! اى فرزند رسول خدا! فرمود: آن قدر ثواب از تو فوت شده است که ارزش آن را به غیر خدا کسى نمى‌داند.

بدرستی که این ماهی است که خدا آن را بر ماه‌هاى دیگر فضیلت داده و حُرمت آنرا عظیم نموده و براى روزه داشتن آن گرامى داشتن را بر خود واجب گردانیده است. پس گفتم یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ! اگر باقیمانده‌ی این ماه را روزه بدارم، آیا به بعضى از ثواب روزه داران آن فایز مى گردم؟

فرمود: اى سالم! هر که یک روز از آخر این ماه را روزه بدارد خدا او را از شدّت سَکَراتِ مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر، ایمن گرداند و هر که دو روز آخر این ماه را روزه دارد بر صراط بآسانى بگذرد و هر که سه روز آخر این ماه را روزه دارد ایمن گردد و بَرات بیزارى از آتش ‍ جهنّم به او عطا کنند.

و روایت شده که اگر شخص ‍ قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دریابد:

سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَلیلِ سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبیحُ اِلاّ لَهُ سُبْحانَ الاْعَزِّ الاْکْرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ

منزه است خداى بزرگ منزه است آنکه تنزیه و تسبیح جز براى او شایسته نیست منزه است خداى برتر و کریمتر منزه است آنکه لباس عزت در بردارد و شایسته آن است

التماس دعا

فضیلت ماه رجب

بدانکه این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روایت بسیار در فضیلت آنها وارد شده بلکه (از حضرت رسول صلى الله علیه و آله روایت شده که: ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمى‏رسد و قتال با کافران در این ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است کسى که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خوشنودى بزرگ خدا گردد و غضب الهى از او دور گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد) (و از حضرت موسى بن جعفر علیهما السلام منقول است که: هر که یک روز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنم یکساله راه از او دور شود و هر که سه روز از آن را روزه دارد بهشت او را واجب گردد)
(و ایضا فرمود که: رجب نام نهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‏تر هر که یک روز از رجب را روزه دارد البته از آن نهر بیاشامد) (و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود که: ماه رجب ماه استغفار امت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را أصب مى‏گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته مى‏شود پس بسیار بگوئید  (أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ) و ابن بابویه به سند معتبر از سالم روایت کرده است که گفت: رفتم بخدمت حضرت صادق علیه السلام در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آیا روزه گرفته‏اى در این ماه گفتم نه و الله اى فرزند رسول خدا فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آن را بغیر خدا کسى نمى‏داند به درستى که این ماهى است که خدا آن را بر ماههاى دیگر فضیلت داده و حرمت آن را عظیم نموده و براى روزه داشتن آن گرامى داشتن را بر خود واجب گردانیده پس گفتم یا ابن رسول الله اگر در باقیمانده این ماه روزه بدارم آیا به بعضى از ثواب روزه‏داران آن فایز مى‏گردم فرمود اى سالم هر که یک روز از آخر این ماه روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدت سکرات مرگ و از هول بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر که دو روز از آخر این ماه روزه دارد بر صراط به آسانى بگذرد و هر که سه روز از آخر این ماه را روزه دارد ایمن گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدتها و هولهاى آن روز و برات بیزارى از آتش جهنم به او عطا کنند) و بدانکه از براى روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده است و روایت شده که: اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دریابد سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ 

فراخوان جشنواره فیلم کوتاه دو دقیقه ای با موضوع حج

اولین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه دو دقیقه ای با موضوعات حج و زیارت
 

امور حج و زیارت سازمان صدا و سیما در سال نوآوری و شکوفایی و در راستای گسترش فرهنگ حج ابراهیمی اولین جشنواره فیلم کوتاه 2 دقیقه‌ای حج و زیارت را برگزار می‌نماید. هنرمندان و علاقمندان می توانند آثار خود را در ساختارهای داستانی، مستند، انیمیشن و نماهنگ با این موضوعات زیر به دبیرخانه جشنواره ارسال نمایند.

1- تبیین مفهوم زیارت شامل فلسفه زیارت، آداب زیارت، آثار زیارت
2- حج و وحدت اسلامی
3- حج و انتظار
4- حج و ولایت
5- حج و نماز
6- اسرار و رموز حج
7- ارائه الگوی زائر نمونه
8- سنت و آداب و رسوم حج گزاری اقوام در مناطق مختلف کشور

مقررات جشنواره :

1- حداکثر زمان آثار 2 دقیقه می‌باشد.
2- از نظر تعداد آثار ارسالی محدودیتی وجود ندارد.
3- قطع آثار : بتاکم، دی‌وی‌کم و دی‌وی‌دی می‌باشد ولیکن لازم است بر روی هر کاست یک برنامه ضبط شود.
4- آثاری که توسط بیش از یک کارگردان ساخته شده‌اند فقط یک نفر به نمایندگی از گروه کارگردانی در جشنواره پذیرفته خواهد شد.
5- موضوعات آثار فقط باید در حوزه حج و زیارت تهیه گردد.
6- برای شرکت در جشنواره لازم است همراه آثار 3 قطعه عکس 18*13 از نما و دو قطعه عکس 4*3 از فیلمسازان به دبیرخانه جشنواره ارسال گردد.
7- آثار ارسالی به هیچ عنوان باز گردانده نخواهد شد و به تقاضای شرکت آثاری که مدارک آنها بطور ناقص ارسال گردد اثر داده نخواهد شد.
8- تمام آثار ارسالی خارج از کشور باید زیرنویس انگلیسی داشته باشد.
9- سال تولید آثار در همه قالبها آزاد می‌باشد.
10- نحوه ارسال آثار باید با پست سفارشی بوده و به آدرس صندوق پستی 6688-19395 می‌باشد و می‌بایستی همراه آثار مشخصات، تلفن و ایمیل شرکت‌کنندگان درج شده باشد.

جوایز جشنواره :

به 14 نفر از صاحبان آثار برتر فیش تشرف به عمره مفرده اهداء خواهد شد.
آخرین مهلت ارسال آثار : نیمه اسفندماه سال 1387 (15/12/87)

فراخوان عکسِ کتاب شهدای جنگ تحمیلی(تاریخ گذشته)

انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس و بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس در نظر دارند، در ادامه انتشار کتب موضوعی مرتبط با دفاع مقدس، آثار عکاسی با موضوع شهدای جنگ تحمیلی را جمع آوری و پس از انتخاب و کارشناسی نسبت به انتشار آن در قالب کتاب و برگزاری نمایشگاه و تولید اقلام تبلیغی اقدام کنند. لذا از تمامی عکاسان حرفه ای و آماتور درخواست می شود، با توجه و دقت به موضوع و مقررات این فراخوان، آثار خود را به دبیرخانه ارسال کنند.
موضوع:
- شهدای جنگ تحمیلی
در این بخش آثاری مدنظر است که با نگاهی خلاق به تمامی زوایای پیدا و پنهان موضوع فراخوان از لحظات آغازین جنگ تحمیلی تاکنون، بیانگر جلوه های موجود در این واقعه و حضور عاطفی مردم در این صحنه باشد.
- لحظات شهادت، جمع آوری و انتقال پیکر شهدا (در مناطق عملیاتی، موشکباران مناطق مسکونی و...)
- ارتباط حسی رزمندگان با شهدا
- رخدادهای مربوط به ستاد معراج الشهداء
- تفحص پیکر مفقودین و زندگی تفحصگران و ارتباط حسی آنان با شهیدان
- تبادل پیکر شهدا با اجساد نظامیان عراقی
- حرکت کاروان شهدا در شهرها
- ارتباط حسی و عاطفی خانواده ها با شهدا و توجه به باور زنده بودن آنان در خانواده
- توجه به حضور تصاویر شهدا در شهرها، خیابانها، میادین، بزرگراهها و سایر اماکن عمومی
- تشییع و خاکسپاری پیکر شهدا در شهرها و روستاهای کشور و برگزاری مراسم و آئین خاص بومی و محلی
- فضای عمومی، معماری، غبارروبی، نوع آرایش و تزئین مقبره شهیدان و مزارهای شهدای گمنام در تمامی نقاط کشور
و تمامی موضوعاتی که به صورت مستقیم و غیر مستقیم به این موضوع مربوط می شود را در بر می گیرد.
دبیر: مجتبی کوچکی
گروه انتخاب آثار: علی اصغر داود آبادی، فرهاد سلیمانی، اسماعیل عباسی، محمود کلاری، فرزاد هاشمی
مقررات :
1. شرکت تمامی عکاسان آماتور و حرفه ای در این حرکت فرهنگی آزاد است.
2. هر عکاس می تواند حداکثر 30 قطعه تک عکس و 3 مجموعه عکس (هر مجموعه حداکثر 7 قطعه) ارسال کند. در صورت موافقت عکاس هیأت انتخاب مجاز است در شرایط خاص تک عکسهایی از میان مجموعه ها انتخاب کند.
3. آثار می تواند رنگی، سیاه و سفید، آنالوگ و یا دیجیتال باشد.
4. شرکت کننده می تواند آثار را به صورت CD و یا چاپ برای دبیرخانه ارسال کند.
5. اندازه ی عکسهای ارسالی باید حداقل دارای عرض 13 سانتیمتر و آثار دیجیتالی نیز حداقل دارای عرض 13 سانتی متر با وضوح DPI 72 و پسوندJPG باشد.
6. نگاتیو اثر یا اصل سند دیجیتالی (دارای قابلیت چاپ برای کتاب) باید در نزد عکاس باشد تا در صورت انتخاب اثر، نسخه ی مطلوب برای انتشار کتاب از آن تهیه کرد.
7. آثار تک عکس ارسالی بر روی CD باید در یک فولدر و مجموعه عکسها نیز هر کدام باید به طور جداگانه در یک فولدر دیگر گذاشته شده و شماره ی نمایش آنان نیز به ترتیب در شماره ی فایل درج شود.
8. در صورت ارسال عکس، برچسب اطلاعات آثار را پس از تکثیر، دقیقاً تکمیل کرده و در پشت سمت راست بالای اثر نصب کنید. در صورت نیاز عکس به زیرنویس لطفاً آن را جداگانه در پشت اثر الصاق کنید.
9. فایلهای دیجیتالی به همراه یک فایل متنی تایپ شده از مشخصات آثار و مطابق با لیبلهای فراخوان بر روی CD برای دبیرخانه ارسال شود. در صورت نیاز آثار ارسالی دیجیتالی به زیرنویس، لطفاً آن را در کنار فایل متنی شناسنامه آثار تایپ کنید.
10. عکسها نباید به صورت رول یا لوله شده و یا همراه با قاب یا پاسپارتو ارائه شوند.
11. عکسهای ارسالی باید مستند بوده و در آنها از هرگونه دستکاری و یا حک و اصلاح که جنبه ی اسنادی عکس را مخدوش کند، پرهیز شود.
12. ارسال اثر توسط عکاس به منزله قبول مالکیت اثر و اصالت آن تلقی شده و هیچگونه مسئولیتی به عهده ی دبیرخانه نخواهد بود.
13. کلیه آثار آنالوگ عودت داده می شود و تمامی CDهای ارسالی به دبیرخانه پس از انتخاب آثار معدوم خواهد شد.
14. برگزارکننده بابت هر فریم عکس انتخاب شده مبلغ 000/500 ریال به صاحب اثر بعنوان حق التألیف پرداخت می کند.
15. برگزارکننده حق استفاده از عکسهای منتخب برای چاپ کتاب، بانک اطلاعاتی، برگزاری نمایشگاه در مکانهای متعدد و اقلام تبلیغی ـ فرهنگی با ذکر نام عکاس را برای خود محفوظ می دارد.
16. کلیه آثار می توانند تا پایان 20 تیرماه 1387 تولید شده باشند و هیچ گونه محدودیت زمانی ندارند.
گاهشمار:
آخرین مهلت دریافت آثار20 تیرماه 1387
انتخاب آثار اوایل مرداد ماه 1387
اطلاع رسانی نیمه مرداد ماه 1387
دریافت نسخه قابل چاپ و تسویه مالی پایان شهریور ماه 1387
نشانی دبیرخانه: تهران، خ سهروردی شمالی، خ هویزه غربی، شماره 122.
کدپستی: 1143191551
تلفن: 40 و 88530039 ـ 021